Δημιουργός

Σταύρος Ξηντάραs : Καθηγητής πανεπιστημίου του New Jersey. Πρόεδρος του Δικτυακού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας. Νευροψυχαναλυτής Εκπαίδευσης, μέλος της Διεθνούς ομάδας ψυχαναλυτών του Παρισιού, Ειδικός Εκπαιδευτικής & Ιατρικής Ψυχολογίας. Διάγνωση δυσκολιών μάθησης - Παρέμβαση. Ενίσχυση νοητικών λειτουργιών (μνήμη, συγκέντρωση κτλ.) για παιδιά και ενήλικες (Alzheimer, άνοια κτλ.), αναλαμβάνει αποκλειστικά εκπαιδευτικά προγράμματα με την χρήση υποστηρικτικής τεχνολογίας. Μετεκπαιδευθείς στο Harvard Medical School & esa European Space Agency. Διετέλεσε εξωτερικός συνεργάτης σαν Καθηγητής και Επιτηρητής του πανεπιστημίου Cambridge. Πρωταθλητής & Προπονητής Αθλητικής Ιαπωνικής ξιφασκίας, Αντικείμενο μελέτης: Αθλητισμός και Ψυχική Υγεία. Τηλ. Επικοινωνίας : 210 9704490 , Κιν: 6944664586 , Ώρες επικοινωνίας : 17:00 - 21:00
Σύνδεση με το Δικτυακό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας Network Institute of Educational Technology και με το ekpaidefsi-autism για Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (Αυτισμός , Asperger) (P.D.D., Pervasive Developmental Disorders) , καθώς και με το ekpaidefsi-childrengames για ασκήσεις μνήμης με εκπαιδευτικά παιχνίδια. Doctoranytime/Xintaras , xintaras researcher in educational neuroscience . Το κανάλι μας : xintaras channel .Επιμέλεια άρθρου Σταύρου Ξηντάρα ψυχαναλυτή εκπαίδευσης στην ειδική παιδαγωγική με θέμα : Μαθησιακές διαταραχές στο Ιατρικό blog doctoranytime
Επιμέλεια και της ηλεκτρονικής έκδοσης του περιοδικού υγεία.

Προδιαγνωστική αξιολόγηση μαθησιακών διαταραχών Project 1na:
Η βάση δεδομένων δημιουργήθηκε από Δικτυακό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας NIET με πρόεδρο τον Σταύρο Ξηντάρα ψυχαναλυτή εκπαίδευσης με σκοπό να βοηθήσει εκπαιδευτικούς και γονείς παιδιών που υποψιάζονται ότι έχουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.
Δεν είναι διαγνωστικό Τεστ , αλλά είναι βοηθητικό εργαλείο ώστε να καταλάβει ο ενδιαφερόμενος , εκπαιδευτικός ή γονέας εάν πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό για περαιτέρω αξιολόγηση και διάγνωση.
Είναι για διαφορετικές ηλικίες μαθητών από νηπιαγωγείο έως Στ δημοτικού με αντίστοιχες μαθησιακές δυσκολίες.
Η χρήση της βάσης είναι δωρεάν. Η απάντηση θα δίνεται εντός ολίγων ημερών.

Επικοινωνήστε με των Πρόεδρο του Δικτυακού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας Σταύρο Ξηντάρα* για Διάγνωση και παρέμβαση καθώς και την χρήση της τεχνολογίας για τη διδασκαλία ακαδημαϊκών και κοινωνικών δεξιοτήτων σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.

*Μετεκπαιδευθείς στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ειδικός στην ψυχοπαιδαγωγική διάγνωση δυσκολιών μάθησης. Εκπαίδευση από τον καθηγητή αναπτυξιακής ψυχολογίας Ι. Παρασκευόπουλο Ph.D Πανεπιστημίου Αθηνών και της επιστημονικής του ομάδας στη χρήση και αξιολόγηση μέσω Ψυχομετρικών Τεστ και εξειδίκευση σε ειδικό πρόγραμμα εκπαιδευτικής παρέμβασης.

Εφαρμογές ανάπτυξης ακουστικής μνήμης για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες με χρήση iPad & H/Υ

Εφαρμογές ανάπτυξης ακουστικής μνήμης για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες με χρήση iPad & H/Υ, από τον ψυχοπαιδαγωγό - ψυχαναλυτή εκπαίδευσης Σταύρο Ξηντάρα, μέλος του δικτύου "Specials" του NOESI.gr.

NEO! Ο Σταύρος Ξηντάρας έχει δημιουργήσει μια βάση δεδομένων , στο πλαίσιο εφαρμογών (ειδικού λογισμικού) που βοηθά στην εκπαίδευση ατόμων με προβλήματα ακουστικής μνήμης που τους δυσκολεύει να θυμούνται ή να συγκεντρώνονται. Η βάση δεδομένων έχει ήχους καθώς και ειδικές ασκήσεις ακουστικής μνήμης. Η μέθοδος στηρίζεται σε προγράμματα υψηλής τεχνολογίας χρησιμοποιώντας ακουστική Holophonics 3d sounds.

Μετά από διαφορική και αναλυτική ψυχοπαιδαγωγική αξιολόγηση του παιδιού εντοπίζονται οι περιοχές ανάπτυξης που είναι ελλειμματικές και σχετίζονται με τις λεγόμενες μαθησιακές δυσκολίες. Δημιουργείται η κατάλληλη εφαρμογή για εκπαιδευτική διορθωτική παρέμβαση, ώστε να ενισχυθούν οι δυνατότητες του μαθητή, στο να βελτιωθεί και να αντιμετωπίσει τις εκάστοτε μαθησιακές δυσκολίες.

Στόχος των εξειδικευμένων ενεργειών με την χρήση υπολογιστικών συστημάτων είναι η βελτίωση της ακουστικής και φωνητικής διόδου για καλυτέρευση της φωνολογικής ενημερότητας καθώς και της ακουστικής μνήμης του παιδιού. Με ειδικές ασκήσεις βελτιώνεται η συγκέντρωση αλλά μνήμη.

Σημείωση: Δεν απαιτείται ειδικός εξοπλισμός (iPad ή H/Y) απο τους ενδιαφερόμενους, καθώς στις συνεδρίες χρησιμοποιείται ο εξοπλισμός του εκπαιδευτή (Σ. Ξηντάρα).

Εφαρμογή για παιδιά με διαταραχές λόγου σε ipad

Ο Σταύρος Ξηντάρας ψυχαναλυτήςςς εκπαίδευσης, μέλος του δικτύου "Specials" του NOESI.gr, έχει δημιουργήσει μια βάση δεδομένων - στο πλαίσιο εφαρμογής (λογισμικού) που βοηθά στην εκπαίδευση ατόμων με προβλήματα λόγου (ομιλίας). Η ελληνική βάση δεδομένων περιλαμβάνει εικόνες, σχήματα, φωτογραφίες, που αντιστοιχούν σε μία τεράστια γκάμα χρήσιμων λέξων και φράσεων, που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Ειδικές λεζάντες αναφέρουν την λέξη που αντιστοιχεί σε κάθε εικόνα. Επιλέγοντας μία σειρά εικόνων, σχηματίζονται προτάσεις, που εκφωνούνται (με αφήγηση πραγματικής ανθρώπινης φωνής) καθώς ο εκπαιδευόμενος επιλέγει της εικόνες. Όλο το άρθρο.

Μαθησιακές δυσκολίες

Ο όρος «μαθησιακές δυσκολίες» χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο διαταραχών που μειώνουν την ικανότητα ενός ατόμου να επικοινωνήσει ή να μάθει. Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό όρο που μπορεί να αναφέρεται σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, όπως: δυσκολίες αντίληψης, εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, αυτισμό, δυσλεξία, αναπτυξιακή αφασία κ.α.

Η πρώτη φορά που ο όρος μαθησιακή δυσκολία εμφανίζεται στη βιβλιογραφία της ειδικής αγωγής είναι το 1962, από τον Samuel Kirk (Hammill, 1990). O Kirk χρησιμοποίησε αυτό τον όρο για να αναφερθεί στην περίπτωση ενός παιδιού και την αναντιστοιχία ανάμεσα στις εμφανείς ικανότητες του να μάθει και την τελική του απόδοση. Από τότε έχει παραχθεί ένα μεγάλο σύνολο ορισμών ανάλογα με την κυρίαρχη αντίληψη κάθε εποχής σχετικά με τη φύση των μαθησιακών δυσκολιών. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν έχει περατωθεί ακόμη: Η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια για βελτίωση του ορισμού.

Σύμφωνα πάντως με έναν ευρέως αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα ορισμό, "οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην πρόσκτηση και χρήση ικανοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικών ικανοτήτων. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς στο άτομο και αποδίδονται σε δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και μπορεί να υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Προβλήματα σε συμπεριφορές αυτοελέγχου, κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης μπορεί να συνυπάρχουν με τις μαθησιακές δυσκολίες, αλλά δεν συνιστούν από μόνα τους μαθησιακές δυσκολίες. Αν και οι μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να εμφανίζονται μαζί με άλλες καταστάσεις μειονεξίας (πχ. αισθητηριακή βλάβη, νοητική καθυστέρηση, σοβαρή συναισθηματική διαταραχή) ή με εξωτερικές επιδράσεις, όπως οι πολιτισμικές διαφορές, η ανεπαρκής ή ακατάλληλη διδασκαλία, δεν είναι το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ή επιδράσεων"(Hammill, 1990).

Το εύρος των μαθησιακών δυσκολιών είναι πολυποίκιλο. Μια απλή κατηγοριοποίηση των διάφορων τύπων μαθησιακών δυσκολιών καταλήγει σε τρεις βασικές κατηγορίες. Πιο συγκεκριμένα, οι μαθησιακές δυσκολίες χωρίζονται σε:


  • Δυσκολίες λόγου και ομιλίας. Πρόκειται για δυσκολίες στην παραγωγή και κατανόηση του προφορικού λόγου. Τέτοιες μπορεί να αφορούν την παραγωγή ήχων (άρθρωση), τη μετατροπή ιδεών σε λόγο (έκφραση) ή την κατανόηση των λεγομένων του συνομιλητή.


  • Δυσκολίες γραπτού λόγου. Οι δυσκολίες αυτές μπορεί να αφορούν προβλήματα στην αποκωδικοποίηση του γραπτού λόγου, προβλήματα ορθογραφίας και γενικότερα προβλήματα στην παραγωγή γραπτού λόγου. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η περισσότερο γνωστή περίπτωση της δυσλεξίας δυσλεξίας\didddf(συχνά αναφέρεται και ως ειδική μαθησιακή δυσκολία).

  • Δυσκολίες μαθηματικού λόγου. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν δυσκολίες που στην αναγνώριση αριθμών και μαθηματικών συμβόλων, στην απομνημόνευση της προπαίδειας, στην κατανόηση αφηρημένων μαθηματικών εννοιών και στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. Όπως και στην περίπτωση της προηγούμενης κατηγορίας (δυσκολίες γραπτού λόγου), πρόκειται για μορφές μαθησιακής δυσκολίας που, για προφανείς μάλλον λόγους, τις περισσότερες φορές ανιχνεύονται μετά την ένταξη του ατόμου στην εκπαιδευτική διαδικασία.


  • Άλλες δυσκολίες. Σε αυτή τη κατηγορία εντάσσονται δυσκολίες οι οποίες επηρεάζουν σαφώς τη διαδικασία της μάθησης και μπορούν να ενταχθούν κάτω από τον όρο "μαθησιακές δυσκολίες", χωρίς να εμπίπτουν σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες. Τέτοιες είναι οι οπτικο-κινητικές διαταραχές.


  • Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα χαρακτηριστικά και τη διαχείριση των μαθησιακών δυσκολιών. Πέρα όμως από τα ωφέλιμα αποτελέσματα αυτού του ενδιαφέροντος, εμφανίζεται και μια σειρά από μύθους γύρω από τις μαθησιακές δυσκολίες, κυρίως λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης. Η αποσαφήνιση ορισμένων σημείων κρίνεται απαραίτητη, καθώς οι μύθοι αυτοί αφενός μεν εμποδίζουν τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων αντιμετώπισης των μαθησιακών δυσκολιών, αφετέρου δε συχνά προκαλούν αρκετό προσωπικό πόνο στα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Οι πιο διαδεδομένοι μύθοι είναι οι εξής:



    • "Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης". Συχνά παρατηρείται μία σύγχυση ανάμεσα στους όρους μαθησιακή δυσκολία και νοητική καθυστέρηση. Αυτό που ισχύει είναι το εξής: Για να χαρακτηριστεί κάποιος ως άτομο με μαθησιακές δυσκολίες πρέπει υποχρεωτικά να έχει φυσιολογική νοημοσύνη. Δηλαδή να έχει κανονικό ή υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Η κατανομή των δεικτών νοημοσύνης των ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες είναι παρόμοια με αυτή των φυσιολογικών ατόμων.




    • "Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες δεν μπορούν να μάθουν". Ανεξάρτητα από την ισχύ σχετικών φημών για συγκεκριμένες ιστορικές προσωπικότητες της επιστήμης και το αν είχαν ή όχι κάποια μορφή μαθησιακής δυσκολίας (πχ. Νεύτων, Αϊνστάιν), η παραπάνω διατύπωση σίγουρα αποτελεί μύθο. Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να μάθουν, μπορούν μάλιστα να φτάσουν και σε επίπεδο ακαδημαϊκών σπουδών. Η διαφορά τους είναι ότι μπορούν να μάθουν κυρίως μέσα από εναλλακτικές διδακτικές διαδικασίες, ανάλογα με το είδος μαθησιακής δυσκολίας που έχουν. Για παράδειγμα, ένας μαθητής με δυσκολίες στην κατανόηση του γραπτού λόγου μπορεί να μάθει μέσα από προφορικές διαδικασίες ή με τη χρήση εικόνων/αναπαραστάσεων.



    • "Οι μαθησιακές δυσκολίες θεραπεύονται". Πρόκειται για μύθο που προέρχεται από διάφορες κατά καιρούς προτεινόμενες "μεθόδους θεραπείας", από τις οποίες όμως δεν ξεχωρίζει κάποια για την ερευνητική της τεκμηρίωση. Προς το παρόν, η επιστημονική κοινότητα μάλλον συναινεί ότι οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν διαρκή και μόνιμη συνθήκη, την οποία το άτομο είναι δυνατόν να μάθει να χειρίζεται και ως εκ τούτου να μειώσει την επίδρασή της στη ζωή του



    Πιθανές Αιτίες


    Υπάρχει μια ποικιλία θεωριών σχετικά με τους παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση μαθησιακών δυσκολιών. Κοινό σημείο αναφοράς τους αποτελεί το ότι όλες, με κάποιο τρόπο, εμπλέκουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο.



    Πιθανές λοιπόν αιτίες μαθησιακών δυσκολιών πιστεύεται πως είναι:


    Λάθη στη δομή του εγκεφάλου


    Ελλιπής διατροφή


    Χρήση ναρκωτικών ουσιών


    Κληρονομικές αιτίες


    Ελλιπής φροντίδα στα στάδια της βρεφικής ηλικίας του ατόμου


    Ελλιπής επικοινωνία ανάμεσα σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου


    Λανθασμένη παραγόμενη ποσότητα νευροδιαβιβαστών ή δυσλειτουργία στη χρήση τους.

Πηγή: el.wikipedia.org



Hammill, D.D. (1990), A brief history of learning disabilities. Στο P. Myers & D.D. Hammill (Επιμ.) Learning disabilities: Basic concepts, assessment practices and instructional strategies, Austin, TX: Pro-Ed.

Τι είναι Δυσλεξία:

Δυσλεξία ή Διαταραχή της Ανάγνωσης είναι η ειδική αδυναμία εκμάθησης της ανάγνωσης και δε σχετίζεται με τα συνηθισμένα πλαίσια της επίδοσης του μαθητή. Ο δυσλεξικός μαθητής έχει, κατά κανόνα φυσιολογική ή ακόμα και πάνω από τον μέσο όρο νοημοσύνη. Η δυσλεξία δεν έχει σχέση με τη νοητική καθuστέρηση.
Εμφανίζεται στα αγόρια σε αναλογία σuχνότερη, και μάλιστα 4 προς 1, σε σχέση με τα κορίτσια. Αν και σε ποσοστό 60%-80% η διάγνωση της Διαταραχής της Ανάγνωσης δίνεται σε αγόρια, είναι πιθανό η συχνότητα της να είναι ίδια στα δύο φύλα και η διαφορά αυτή να οφείλεται στο ότι τα αγόρια παραπέμπονται πιο συχνά για ψυχoλογική εκτίμηση λόγω διασπαστικής συμπεριφοράς σε συνδυασμό με Διαταραχές της Μάθησης.
Παρατηρείται σε όλοuς τοuς πολιτισμούς ποu έχοuν γραπτή γλώσσα.
Έχει αφετηρία τον εγκέφαλο. Τα αίτια, όπως θα αναφερθεί πιο κάτω είναι οργανικά.


Χαρακτηριστικά και μορφές της Δυσλεξίας


Παλαιότερα γινόταν διάκριση σε οπτική, ακουστική και ειδική δυσλεξία , ενώ σήμερα γίνεται λόγος για φωνολογική δυσλεξία και δυσλεξία εικόνας των λέξεων (οπτική) και παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά :
1_Αδυναμία ακουστικής σύλληψης και διάκρισης φθόγγων
2_Αδυναμία οπτικής αντίληψης και μνήμης καθώς και αδυναμία παρατηρητικότητας των μορφών
3_Αδυναμία ανάγνωσης και κατανόησης
4_Δυσκολίες και αστάθεια στον προσανατολισμό στο χώρο και χρόνο, αδυναμία στη θέση, στη μορφή και στις "αυθαίρετες" σειροθετήσεις.

1_Αδυναμία ακουστικής σύλληψης και διάκρισης φθόγγων:Η αδυναμία ακουστικής σύλληψης και διάκρισης των φθόγγων έχει χαρακτηρισθεί και με τον όρο "κωφότητα φθόγγων". Τα παιδιά στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορούν να συλλάβουν και να διακρίνουν ακουστικά τις λεπτές εκείνες αποχρώσεις που υπάρχουν στους φθόγγους. Με άλλα λόγια υπάρχει έλλειψη ακουστικής διαφοροποίησης (auditory dyslexia).Αυτό έχει ως συνέπεια να δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τους φθόγγους που μοιάζουν ηχητικά μεταξύ τους και συχνά συγχέουν τα:
α-ο ο-ουε-ι
Το ίδιο συμβαίνει με την οξύτητα άλλων φθόγγων, όπως:
β-φ ( φάρος-βάρος) δ-θ ( δεσμός-θεσμός) σ-ζ-ξ (σώζω-συζήτηση-σύζευξη)
Επίσης δεν ακούνε τη διαφορά στον τονισμό των λέξεων, κυρίως στα παρώνυμα, και σε συνηθισμένες λέξεις:
γνωρίζω γυρίζω χωρίζω Φάνης-Φανήπόδια-ποδιά
Πολλές φορές δεν ακούνε τις καταλήξεις των λέξεων και συχνά παραλείπουν το τελικό ς
Οι ακουστικές αυτές δυσκολίες είναι έντονες σε δυσλεξία βαριάς μορφής, πιθανώς να είναι η αιτία που μερικά παιδιά μιλούν ακόμα και μέχρι τη σχολική ηλικία δυσδιάκριτα και κατά κάποιο τρόπο "μασημένα". Η δυσκολία στην ακουστική αντίληψη αποδίδεται επίσης με τον όρο "τύφλωση των φθογγικών αποχρώσεων".
Η μειωμένη ακουστική αντίληψη προκαλεί προβλήματα στην ανάλυση και σύνθεση των λέξεων και έχει αρνητική επίπτωση στην αναγνωστική ικανότητα του μαθητή. Πέραν των καταλήξεων, οι δυσλεξικοί μαθητές αντιμετωπίζουν επιπλέον δυσκολίες στην ικανότητα τους να συλλάβουν και να συγκρατούν στη μακρόχρονη μνήμη τους τις ομοιότητες των αρχικών φθόγγων στις λέξεις:



γ-κγ-γγ και γ-γκ
κ-γκ
γ-χ
κ-χ
τ-δ
τ-ντ
π-μπ
θ-φ
ζ-τζ
τζ-τσ
σ-τσ
θ-σ


2_ Αδυναμία οπτικής αντίληψης και μνήμης καθώς και αδυναμία παρατηρητικότητας των μορφών
Η ανάπτυξη της οπτικής αντίληψης συνεπάγεται και την ανάπτυξη της οπτικής διαφοροποίησης, της ικανότητας, δηλαδή, για διάκριση οπτικών λεπτομερειών ανάμεσα στα διάφορα σύμβολα, σχήματα ή μορφές.
Αυτό όμως δε συμβαίνει με τα δυσλεξικά παιδιά και γίνεται λόγος για οπτική δυσλεξία (visual dyslexia).
Tα παιδιά με αυτής της μορφής Δυσλεξία,εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν μπορούν να διακρίνουν και επομένως και να ταξινομήσουν σωστά,δεν μπορούν και να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τις λεπτές διαφορές μεταξύ μερικών γραμμάτων, αριθμών, μορφών ή σχημάτων,
Ιδιαίτερη δυσκολία παρουσιάζεται στους φθόγγους που μοιάζουν μεταξύ τους:



α-οε-ω ή 3β-Φβ-θ
6-θζ-ξη-ωκ-χ
ρ-9
οτ-το
κ-γκπ-μπ


Επίσης δυσκολεύονται πολύ στη συγκράτηση της ολικής "εικόνας" των λέξεων που έχουν ομοιότητες μεταξύ τους:



θερμός
δεσμός
προσβάλλω-προσβολή προβάλλω-προβολή
σπάζω
στάζω


Οι δυσλεξικοί μαθητές παρουσιάζουν την καθρεπτική ανάγνωση ή γραφή, διαβάζουν δηλ. χα αντί για άχ και γράφουν τις λέξεις από δεξιά προς τα αριστερά.
Σε σχέση με την αδυναμία παρατηρητικότητας των μορφών, πρέπει να πούμε ότι έχουν δυσκολία συγκράτησης στη μακρόχρονη μνήμη τους του σχήματος και της μορφής γεωγραφικών διαμερισμάτων, χωρών, ηπείρων, βουνών, χερσονήσων, ποταμών. Ακόμα και τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά, όπως η Πελοπόννησος (σχήμα πλατανόφυλλου), η Χαλκιδική (τρία δάκτυλα), η Ιταλία (σχήμα μπότας) κ.ά., δημιουργούν προβλήματα στα δυσλεξικά παιδιά.
Για τον ίδιο λόγο τα δυσλεξικά παιδιά συγχέουν τους αριθμούς που μοιάζουν (είτε μονοψήφιους είτε διψήφιους),όπως :



7-1
6-9
5-3
23-32
39-93
45-54


Επίσης προβλήματα δημιουργούν τα μαθηματικά σύμβολα των τεσσάρων αριθμητικών πράξεων:



(+)
(-)
με το (χ)


Αυτή η σύγχυση των συμβόλων μπορεί να συμβεί ακόμα και στις ανώτερες τάξεις του λυκείου και σε άριστους μαθητές στα μαθηματικά. Η σύγχυση αυτή επέρχεται όταν για οποιονδήποτε λόγο καταλαμβάνονται από άγχος, οπότε "μπλοκάρουν" ξαφνικά στα απλά σύμβολα της πρόσθεσης, του πολλαπλασιασμού, της αφαίρεσης και της διαίρεσης, ενώ λύνουν ασκήσεις άλγεβρας!
Τα δυσλεξικά παιδιά δυσκολεύονται όχι μόνο στην απομνημόνευση της εικόνας των λέξεων που αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά ακόμα και εκείνης των προτάσεων.
Όταν βλέπουν μια λέξη ή πρόταση και πρέπει να τη διαβάσουν ή να την γράψουν, δίνουν την εντύπωση ότι τη βλέπουν πάντα για πρώτη φορά, έστω κι αν την έχουν ήδη διαβάσει ή γράψει αρκετές φορές. Δεν μπορούν να συγκρατήσουν στη μακρόχρονη μνήμη τους τη δομή και τη μορφή της πρότασης (Αύριο θα πάω στη θάλασσα).
Ο δυσλεξικός μαθητής δυσκολεύεται επιπλέον στην ικανότητα του να αναλύει την πρόταση σε συλλαβές ή φθόγγους και να τη συνθέσει. Έχει προβλήματα στο να τη γράψει και να τη διαβάσει σωστά.Αντιμετωπίζει δυσκολίες
στη σύνταξη,στον ορισμό του ρήματος,στους χρόνους του ρήματος - ιδίως στον αόριστο,(που χρησιμοποιείται πολύ συχνά στην γλώσσα μας),στον ορισμό του υποκειμένου, του αντικειμένου, των προσδιορισμών.
Δυσκολεύεται, ακόμη, να ορίσει το είδος της πρότασης
(π.χ., πρόταση τελική ή αναφορική κ.λπ.),
να ονομάσει τα μέρη του λόγου και να διακρίνει στην πρόταση
το ρήμα,το ουσιαστικό, το επίθετο.
Έχει δυσκολίες στη χρήση των συνδέσμων και γι' αυτό σχηματίζει πάντα μικρές και φτωχές προτάσεις, χωρίς πολύπλοκα νοήματα.
Σ'αυτό το σημείο θα πρέπει να τονισθεί ότι η αδυναμία στην ακουστική διάκριση και στην οπτική διαφοροποίση-αντίληψη, σπάνια συμβαίνει να συμπίπτουν στο ίδιο άτομο και, βέβαια, σχεδόν ποτέ στον ίδιο βαθμό βαρύτητας.
Υπάρχουν, φυσικά, λάθη τα οποία γίνονται από δυσλεξικά παιδιά και τα οποία συσχετίζονται τόσο με την ακουστική όσο και με την οπτική αντίληψη. Αυτό συμβαίνει στην αντιστροφή και αντικατάσταση γραμμάτων μέσα στη λέξη ή στην αρχή της:
φελώ (αντί θέλω), Χίρστος (αντί Χρίστος)
κ.τ.ό.
Η αδυναμία ανάλυσης και σύνθεσης των λέξεων σε συλλαβές ή φθόγγους, όπως ήδη αναφέρθηκε, έχει σίγουρα σχέση όχι μόνο με την οπτική αντίληψη αλλά και με την ακουστική.
Όταν συμπίπτουν οι δύο αυτές περιπτώσεις χαρακτηριστικών, τότε έχουμε αδυναμία στην ικανότητα της αυτοσυγκέντρωσης.Το άκουσμα, η αναγνώριση και διάκριση καθώς και η συγκράτηση λέξεων και γραμμάτων απαιτούν συγκέντρωση, χρόνο και γρήγορη αντίδραση, όπως π.χ. στην υπαγόρευση ορθογραφίας ή στην αντιγραφή ενός κειμένου από τον πίνακα. Το δυσλεξικό παιδί αδυνατεί ν' ακολουθήσει την τάξη του στο ρυθμό δουλειάς της, ανεξάρτητα από το μάθημα.


3_Αδυναμία ανάγνωσης και κατανόησης κειμένου
Από την περιγραφή των δύο περιπτώσεων που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ο λόγος για τον οποίο παρατηρείται στο δυσλεξικό παιδί αδυναμία ανάγνωσης και κατανόησης κειμένου.
Ενώ πράγματι καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να διακρίνει ακουστικά ή οπτικά τις συλλαβές ή τα γράμματα και τις λέξεις στο κείμενο, όχι μόνο διαβάζει αργά αλλά χάνει και το νόημα όσων διαβάζει, ακριβώς διότι η προσπάθεια του εστιάζεταιι οτην αναγνώριση των λέξεων. Οι δύο αυτές διαδικασίες, δηλαδή η αναγνώριση των λέξεων και η κατανόηση τους παρουσιάζουν την εικόνα δύο παράλληλων γραμμών οι οποίες δεν μπορούν να συναντηθούν, ενώ θα έπρεπε να συμπίπτουν και να γίνονται ταυτόχρονα και αυτόματα, όπως συμβαίνει στον κανονικό αναγνώστη.
Ο λανθασμένος τονισμός κατά την ανάγνωση έχει επίσης ως αιτία αυτό το γεγονός. Τη στιγμή της ανάγνωσης ο δυσλεξικός μαθητής δεν ξέρει πού ακριβώς τονίζεται η λέξη που διαβάζει, ενώ πολλές φορές δε γνωρίζει την ίδια τη λέξη. Αυτό βέβαια δημιουργεί προβλήματα και έλλειψη διάθεσης για διάβασμα και πρέπει να αντιμετωπιστεί με συγκεκριμένα μέτρα.
4_ Δυσκολίες και αστάθεια στον προσανατολισμό στο χώρο και χρόνο, αδυναμία στη θέση, στη μορφή και στις "αυθαίρετες" σειροθετήσεις.
Τα δυσλεξικά παιδιά αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες κατά τον προσανατολισμό στο χώρο και στο χρόνο.
Δυσκολεύονται να διακρίνουν τις προμαθηματικές έννοιες:



πάνω-κάτω
δεξιά-αριστερά
μπροστά-πίσω

καθώς και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα:

Ανατολή-Δύση
Βορράs-Νότοs


Έτσι οι δυσλεξικοί μαθητές δεν μπορούν να μάθουν την ώρα, διότι δεν μπορούν να διακρίνουν:

την κατεύθυνση του ωροδείκτη και λεπτοδείκτη
και τη διαφορά τους (ποιος δείχνει τι)

Δυσκολεύονται στη μαθηματική σειρά των αριθμών, αλλά και στην αναγνώριση τους.
Ανάλογες δυσκολίες παρουσιάζουν στις "αυθαίρετες" σειροθετήσεις, όπως:
οι ημέρες της εβδομάδας,
οι μήνες, καθώς και ποιοι από αυτούς έχουν 30 και ποιοι 31 ημέρες,
το αλφάβητο,
η προ-παίδεια (πολλαπλασιασμός),
τα ρήματα στις ξένες γλώσσες ,
οι αριθμοί τηλεφώνου,
οι μουσικές νότες.


Ακόμη και ενήλικες δυσλεξικοί δυσκολεύονται να απομνημονεύσουν και να διαβάσουν έναν αριθμό τηλεφώνου. Δηλαδή, ενώ ο κανονικός αναγνώστης θα πει 445-146 ή 44-51-46, το δυσλεξικό άτομο θα προφέρει τον κάθε ένα αριθμό ξεχωριστά: 4-4-5-1-4-6.
Δυσκολίες αντιμετωπίζουν και στα κλάσματα, αφού συγχέουν το πάνω με το κάτω. Αυτό δημιουργεί προβλήματα στη διάκριση του αριθμητή από τον παρανομαστή.
Μεγάλη δυσκολία επίσης έχουν στη μετατροπή όλων των ειδών μέτρησης ποσότητας, διαστήματος, χρονικής διάρκειας σε μεγαλύτερη ή μικρότερη μονάδα, π.χ. στη μετατροπή του κιλού σε γραμμάρια, του χιλιομέτρου σε μέτρα ή εκατοστά, της ώρας σε λεπτά ή δευτερόλεπτα κ.τ.ό.
Δυσκολεύονται στη μεταφορά και χρήση νομοτελειών και κανόνων γενικής εφαρμογής, π.χ. στις αναλογίες, στις εξισώσεις ή σε προβλήματα Φυσικής, Χημείας και Βιολογίας.

Αίτια της Δυσλεξίας

0 νευρομορφολογικός γενότυπος



Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες σε εγκεφάλους αποθανόντων δυσλεξικών , διαπιστώθηκαν βλάβες οι οποίες εμφανίστηκαν κατά τη δημιουργία του εγκεφαλικού φλοιού , στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 5 ου και 6 ου μήνα της εγκυμοσύνης. Διατυπώνεται η υπόθεση ότι στο χρονικό αυτό διάστημα τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν μεταναστεύουν μέχρι τα ακρότατα σημεία του φλοιού


και έτσι δημιουργούνται ανωμαλίες και δυσπλασίες, κυρίως στο αριστερό ημισφαίριο όπου ως γνωστό βρίσκεται το γλωσσικό κέντρο.


Συνέπεια τούτου είναι μια καθυστέρηση στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού. Επίσης διατυπώνεται η άποψη ότι πιθανώς το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο Ολλανδός καθηγητής Dumont (1990), διατυπώνει τη θέση ότι συνδυασμός της βλάβης αυτής με αδυναμίες στο ανοσοποιητικό σύστημα προκαλεί πιθανότατα αλλεργίες και ότι αιτία γι ' αυτό είναι η κυριαρχία του 15ου χρωμοσώματος.



Γενετική βάση της δυσλεξίας


Οι αμερικανοί γιατροί Pennington και Smith (1987) διατύπωσαν τη θεωρία ότι η δυσλεξία έχειγενετική βάση. Στο χρωμόσωμα 15 βρήκαν σημάδια κυρίαρχου χρωμοσώματος σε άτομα δυσλεξικά, τα οποία προέρχονται από οικογένειες στις οποίες εδώ και γενεές υπήρχαν δυσλεξικοί .



Οι οικογένειες αυτές παρουσίαζαν επίσης βλάβες στο γλωσσικό κέντρο και στο ανοσοποιητικό σύστημα - όπως αναφέρθηκε και παραπάνω - καθώς και οτη δομή της πλευρίωσης ( κυρίως αριστεροχειρία ).


Τέλος ο Galaburda (1987) σε αυτοψία εγκεφάλων δυσλεξικών ανδρών διαπίστωσε μια βλάβη στη συνήθη ασυμμετρία των δύο εγκεφαλικών ημισφαιρίων και ιδίως στο γλωσσικό κέντρο.



Και οι τρεις πάντως παραπάνω ερευνητές δεν ισχυρίζονται ότι υπάρχει κάποιο " γονίδιο δυσλεξίας ", αλλά ένα " σφάλμα " που μπορεί να προκαλεί βλάβη στην κινητικότητα και στην εξέλιξη της πλευρίωσης (δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας ).



Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος έχουμε αρνητική γλωσσική εξέλιξη στο παιδί και στη συνέχειααδυναμία και προβλήματα στην κατανόηση, ανάλυση και σύνθεση των φωνημάτων ( συλλαβών ). Όλα αυτά οδηγούν στην εμφάνιση δυσλεξίας , στη δυσκολία δηλαδή εκμάθησης ανάγνωσης και γραφής , με την έννοια της ορθής γραφής.



Τα τελευταία χρόνια οι έρευνες στράφηκαν προς το παιδί , αρχικά στην Αμερική και αργότερα στην Ευρώπη , και κατέληξαν στην οργανικότητα της δυσλεξίας και στη σύνοψη δυο κατηγοριών όσον αφορά τα αίτια:




Πρωτογενή αίτια της δυσλεξίας


Η κληρονομική προδιάθεση. Η δυσλεξία είναι κατά μεγάλο ποσοστό εγγενής. Καθυστέρηση ωρίμανσης σε επιμέρους περιοχές του εγκεφάλου

ή, μη ολοκλήρωση στη δημιουργία του εγκεφαλικού φλοιού και σχηματισμός δυσπλασιών , κυρίως στο αριστερό ημισφαίριο.


Δευτερογενή αίτια της δυσλεξίας



Είναι οι εγκεφαλικές βλάβες που πιθανώς συμβαίνουν πριν τη γέννα , κατά τη διάρκεια της ή μετά. Σε δύσκολες εγκυμοσύνες ή πολύπλοκες γέννες μπορεί να προκύψει ελαφρά εγκεφαλική βλάβη από ανοξία (έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο) κατά τον τοκετό ή από μηχανικά τραύματα.



Οι διαδικασίες στον εγκέφαλο κατά την εκμάθηση της ανάγνωσης είναι πολυσύνθετες και περίπλοκες , γι ' αυτό και οι ελαχιστότατες βλάβες μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι συνέπειες θα εμφανιστούν οπωσδήποτε . Μερικές φορές , κυρίως όταν γίνεται έγκαιρη διάγνωση , οι συνέπειες ελαχιστοποιούνται ή εξαφανίζονται τελείως.



Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, από την οικογένεια και το σχολείο .




Μετά την Διάγνωση



Στο τέλος της Β ' τάξης Δημοτικού ολοκληρώνεται κανονικά ο μηχανισμός ανάγνωσης και γραφής στο παιδί. Επίσημα στη χώρα μας τότε μπορεί να γίνει η διαγνωστική εξέταση, από τις Ιατροπαιδαγωγικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας,τα Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής και τα Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης Υποστήριξης (Κ.Δ.Α.Υ) του ΥΠ.Ε.Π.Θ.



Μετά την επίσημη διάγνωση και τη διαπίστωση της δυσλεξίας , συνήθως οι γονείς ανακουφίζονται , διότι ξέρουν ότι το παιδί τους δεν έχει νοητική καθυστέρηση και δεν είναι τεμπέλικο - έτσι μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.


Εδώ πρέπει να τονίσουμε με έμφαση ότι οι γονείς δεν έχουν καμιά ευθύνη για το γεγονός ότι το παιδί τους έχει δυσλεξία . Είναι απαραίτητο , λοιπόν , να μην αισθάνονται ενοχές ή να διατυπώνουν αλληλοκατηγορίες .



Πολύ περισσότερο , δεν φταίει το παιδί και αυτό πρέπει να του το κάνουν σαφές τόσο οι γονείς του όσο και οι δάσκαλοι του. Πρωτίστως οι γονείς πρέπει να μιλήσουν με το διευθυντή του σχολείου , το δάσκαλο ή τον καθηγητή του παιδιού .


Τονίζεται λοιπόν ιδιαίτερα ότι οι γονείς πρέπει με ηρεμία , επιμονή και υπομονή να αντιμετωπίσουν το θέμα.


Όμως θα προσθέσουμε εδώ ότι μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση. Η δυσλεξία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς



καθυστέρηση , αμέσως μετά τη διάγνωση , με ένα ειδικό πρόγραμμα θεραπείας , τα αποτελέσματα της οποίας θα είναι σύντομα ορατά .



Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών με ελαφρές εγκεφαλικές βλάβες , τα οποία με ταχύρυθμο πρόγραμμα και ειδικές ασκήσεις ξεπέρασαν το πρόβλημα και ο εγκέφαλος τους αποκατέστησε πλήρως τις λειτουργίες του.



Μια δυσλεξία ελαφράς μορφής μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς , σε αντίθεση με τη βαριάς μορφής δυσλεξία , η οποία μπορεί να υπάρχει στο άτομο σ ' όλη του τη ζωή. Παρόλα αυτά , όμως , τα δυσλεξικά άτομα αναπτύσσουν τεράστιες ικανότητες ως αντίβαρο στις δυσκολίες τους .



Είναι απαραίτητο να τονσθεί ότι η δυσλεξία δεν πρέπει να γίνει για το παιδί ο " φαύλος κύκλος ",ο οποίος όταν κλείσει στην παιδική ηλικία , θα είναι δύσκολο να σπάσει από τον έφηβο δυσλεξικό . Οι μαθησιακές δυσκολίες που έχει το παιδί , το οδηγούν σε συνεχείς αποτυχίες στο σχολείο με συνέπεια να νιώθει απόρριψη . Αυτό το γεγονός οδηγεί το παιδί σε μεγαλύτερες σχολικές αποτυχίες που με τη σειρά τους επιτείνουν το άγχος του . Συνέπεια τούτου είναι η διαταραγμένη συμπεριφορά που οδηγεί στην επιθετικότητα , στην αποθάρρυνση και στην παραίτηση από κάθε προσπάθεια .


Ο μαθητής ή η μαθήτρια θα πρέπει λοιπόν να ενημερωθούν από τους γονείς τους για την αιτία ήτις αιτίες,αν υπάρχουν, των δυσκολιών τους.


Επιπλέον το οικογενειακό φιλικό και σχολικό περιβάλλον του παιδιού θα πρέπει να κατανοήσει απόλυτα πως αν καταφύγει σε επιθέσεις και κατηγορίες εις βάρος του μαθητή η της μαθήτριας, τότε οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς είναι βαρύτερες από τις συνέπειες της Δυσλεξίας .



Συνοπτικά:


Δεν πρέπει να συγχέεται το δυσλεξικό παιδί με το παιδί με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που παρουσιάζει στοιχεία δυσλεξίας.



Ο δυσλεξικός μαθητής έχει νοημοσύνη φυσιολογική και η συμπεριφορά του δείχνει πως είναι πολύ πιο έξυπνος από ότι φανερώνει η επίδοση του στην ανάγνωση, στη γραφή ή στην αριθμητική.


Τα βασικότερα συμπτώματα που δείχνουν ότι το παιδί μπορεί να έχει δυσλεξία, είναι τα παρακάτω:


1)Προφορικός λόγος.


Δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει, σύνθετες ή πολύπλοκες λέξεις. Έχει. προβλήματα με τους χρόνους των ρημάτων ή τις αντωνυμίες. Παραλείπει συλλαβές ή καταλήξεις. Μιλάει κομπιαστά. ψάχνοντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις.


2)Χωρο-χρονικός προσανατολισμός.


Συγχέει το αριστερά - δεξιά, Βορρά - Νότο, χθες - αύριο. Δυσκολεύεται να διαβάσει σωπτά το χάρτη ή να μάθει την ώρα.


3) Μνήμη-Μνήμη Ακολουθιών.


Δυσκολεύεται να θυμηθεί και συνεπώς να εκτελέσει μια σειρά προφορικών εντολών, να πει τους μήνες με τη σειρά τους, να αριθμήσει ζυγούς αριθμούς, να μάθε ιτην προπαίδεια, κτλ.


5)Ανάγνωση -Γραφή.


Παραλείπει ή προσθέτει γράμματα, συλλαβές η λέξεις, πηδάει σειρές. Συγχέει λέξεις που μοιάζουν οπτικά ή ακουστικά (δένω-μένω). Παρουσιάζει καθρεπτική ανάγνωση ή γραφή (χα αντί αχ). Αντικαθιστά λέξεις με άλλες που έχουν ίδια ή παρόμοια σημαοία(σκοτεινό αντί μαύρο). Συγχέει γράμματα ως προς τον προσανατολισμό τους στο χώρο ή τη σειρά τους μέσα στη λέξη (δ,ϋ,ρ, κ.λ.π).


Δυσκολεύεται να τονίσει σωστά τις λέξεις. Διαβάζει στον αόριστο. Διαβάζει, αγνοώντας τα σημεία της στίξης. Τα γραπτά του είναι ακατάστατα και δυσανάγνωστα.


6)Ατομική ακαταστασία


Εγκαταλείπει ή χάνει τα ατομικά του είδη. Ξεχνάει μονίμως να αποτελειώσει, τη σχολική του εργασία στο σπίτι.





Βιβλιογραφία:


American Psychiatric Association (1994).,Diagnostic and


Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV) . Washington


D.C American Psychiatric Association


Καραπέτσας , Κ,(1991): Δυσλεξία στο παιδί , Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα


Μάνος, Ν.(1997): Βασικά στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής, Θεσσαλονίκη, University Studio Press


Μάρκου, Ν. Σ,(1996): Δυσλεξία, Αριστεροχειρία, Κινητική Αδεξιότητα, Υπερκινητικότητα, Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα


Πόρποδας , Κ .(1981.): Δυσλεξία : η ειδική διαταραχή στη μάθηση του γραπτού λόγου , Αθήνα ,ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ


Πόρποδας , Κ .(1985): Ρόλος και μάθηση της γλώσσας , Αθήνα


Πόρποδας , Κ .(1991): Η διαδικασία της Μάθησης , Αθήνα


Σινανίδου, Δ. Μ.,(2004): Δυσλεξία: Ορισμός-Διαγνωστικά Κριτήρια-Αντιμετώπιση, στο Αρχεία Νευρο-Ψυχολογικής Ιατρικής,τ. 40, σελ. 89-93, Αθήνα, ΕΨΨΕΠ

Διαταραχή της Γραπτής Έκφρασης,Δυσγραφία,Δυσορθογραφία

Η διαταραχή αυτή χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα του παιδιού να συνθέσει ένα γραπτό κείμενο. Η μειωμένη αυτή δεξιότητα εκφράζεται με λάθη στην γραμματική ή στον τονισμό, κακή οργάνωση των παρα­γράφων, πολλά ορθογραφικά λάθη (Δυσορθογραφία), πολύ κακό γράψιμο (Δυσγραφία).

Τα Διαγνωστικά κριτήρια κατά DSΜ-ΙV για την Διαταραχή της Γραπτής Έκφρασης είναι:

1. Οι δεξιότητες γραφής, όπως μετρούνται με σταθμισμένες δοκιμασίες ατομικά ­ είναι σημαντικά κατώτερες από τις αναμενόμενες της χρονολογικής ηλικίας του παιδιού, της νοημο­σύνης του και της κατάλληλης για την ηλικία του εκπαίδευσης.

2. Η διαταραχή στο Κριτήριο 1 παρεμποδίζει σημαντικά τη σχολική επίδοση ή τις δραστηριό­τητες της καθημερινής ζωής (όπου απαιτείται σύνθεση γραπτών κειμένων).Εννοείται ότι απαιτείται, οι γραμματικά σωστές προτάσεις και η σωστή οργάνωση παραγράφων.

3. Εάν υπάρχει αισθητηριακό έλλειμμα ή βλάβη, οι δυσκολίες στις δεξιότητες της γραφής είναι πολύ περισσότερες από αυτές που απορρέουν από την διαταραχή.

Συχνά, η διαταραχή αυτή συνυπάρχει με Διαταραχή της Ανάγνωσης (Δυσλεξία) ή Διατα­ραχή των Μαθηματικών (Δυσαριθμησία). Είναι πολύ σπάνιο να εμφανιστεί μόνη της.

Συνήθως η διαταραχή γίνεται εμφανής στη δεύτερη τάξη του Δημοτικού (αφού έχει προηγηθεί τυπικά επαρκής διδασκαλία στη σύνθεση προτάσεων), μερι­κές φορές και αργότερα.

Πολλές φορές το κακό γράψιμο- Δυσγραφία οφείλεται σε προβλήματα στον κινητικό συντονισμό ?Δυσπραξία, οπότε αναφερόμαστε στην Αναπτυξιακή Διαταραχή του Συντονισμού των κινήσεων.

Πηγή: American Psychiatric Association: Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th ed. (DSM-IV). Washington, DC, American Psychiatric Association, 1994.

Δυσπραξία

O όρος αναφέρεται σε ειδική διαταραχή της περιοχής της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων. Τα άτομα με δυσπραξία έχουν την δυσκολία να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν μια πράξη. Υπολογίζεται ότι περίπου το 6% των παιδιών εμφανίζουν σημάδια δυσπραξίας και το 70% των παιδιών αυτών, που έχουν την διαταραχή είναι αγόρια. Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάσει διαφορετικές περιοχές της λειτουργικότητας που ποικίλει ανάμεσα σε ένα απλό κινητικό έργο, όπως είναι η χειρονομία του χαιρετισμού, σε περισσότερο περίπλοκα έργα, όπως είναι το πλύσιμο των δοντιών.....
Ποιες είναι οι επιπτώσεις της δυσπραξίας;
Η δυσπραξία είναι μια δια βίου διαταραχή που προσβάλει την κινητική ανάπτυξη του ανθρώπου. Μολονότι πολλές δυσκολίες μπορεί να εμμένουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής, ωστόσο ο τύπος των δυσκολιών που βιώνει το άτομο μπορεί να αλλάξουν.

Συμπτώματα στα πολύ νεαρά παιδιά:

Τα βρέφη με δυσπραξία είναι δυνατό να αποφεύγουν το μπουσούλημα και το κύλισμα, και μπορεί να εναντιώνονται σε έργα που απαιτούνται κινητικές δεξιότητες.
Καθώς αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν είναι επιρρεπή σε:
Δυσκολία στην κίνηση των ματιών(δηλ. δε μπορούν να στρέψουν το βλέμμα τους)-κινούν ολόκληρο το κεφάλι αντί μόνο τα μάτια
Δυσκολία στο να χρησιμοποιούν σκεύη για το φαγητό τους(εννοείτε ότι δε μπορούν να χρησιμοποιήσουν μαχαιρο-πήρουνο, τρώνε συνήθως με τα χέρια) και δυσκολεύονται να κρατήσουν μια κούπα καθώς πίνουν κάτι.
Δυσκολίες στο περπάτημα, στα πηδηματάκια με το ένα πόδι, στα άλματα, στο πιάσιμο και πέταγμα της μπάλας, στη χρήση του ποδηλάτου.
Καθυστέρηση στη χρήση της ομιλούμενης γλώσσας και ομιλία, η οποία δύσκολα γίνεται κατανοητή.
Σκοντάφτουν επάνω στα αντικείμενα.
Καθυστέρηση στην εδραίωση της πλαγίωσης, δηλ. στην χρήση του αριστερού ή δεξιού χεριού.
Δυσκολία σε έργα που απαιτούν την λεπτή κινητικότητα, όπως το δέσιμο των κορδονιών και το κούμπωμα των ρούχων.
Δυσκολία στο κράτημα του μολυβιού.
Ευαισθησία στο άγγιγμα με την έννοια ότι μπορεί να βρίσκουν πως τα ρούχα τους δεν είναι άνετα και ακόμη μπορεί να βρίσκουν δυσάρεστο το λούσιμο, το κόψιμο των νυχιών, το καθάρισμα των δοντιών.
Φτωχή αίσθηση του προσανατολισμού.
Στα παιδιά του σχολείου:
Η δυσπραξία προκαλεί δυσκολία στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών και αυτά μπορεί να έχουν προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Μολονότι είναι έξυπνα παιδιά, ωστόσο φαίνονται ανώριμα και μερικά μπορεί να αναπτύξουν φοβίες και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
Όλοι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν τις γρήγορες αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα τους. Όμως πολλοί νέοι με την διαταραχή της δυσπραξίας, εκτός από τις δυσκολίες λόγου και ακαδημαϊκής προόδου, έχουν και άγχος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων συντονισμού.
Οι δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στο μάθημα της φυσικής αγωγής και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες.
Οι δυσκολίες στην ομιλία καθώς γίνονται φανερές ακόμα και σε περιστασιακές συζητήσεις, μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στην κοινωνικότητα του ατόμου καθώς το καθιστούν απρόθυμο να συμμετάσχει με θέρμη σε συζητήσεις.
Οι δυσκολίες στην γραφή, όπως τα κακοσχηματισμένα γράμματα, το άρπαγμα του μολυβιού και το αργό γράψιμο, μπορεί να καταστήσουν την σχολική εργασία απογοητευτική.

Έφηβοι και ενήλικες:

Οι επιπτώσεις της δυσπραξίας στους ενήλικες παρουσιάζονται σε κάθε πτυχή της ενήλικης ζωής. Οι δυσκολίες μπορεί να έχουν επίδραση:
Στην οδήγηση
Στην ολοκλήρωση των καθημερινών εργασιών του νοικοκυριού
Στο μαγείρεμα
Στην προσωπική περιποίηση και αυτοεξυπηρέτηση
Στην απαραίτητη επιδεξιότητα των χεριών για γράψιμο και πληκτρολόγηση
Στον έλεγχο της έντασης της φωνής, του τόνου και της άρθρωσης.
Σύγχυση της αντίληψης εξαιτίας της ευαισθησίας στο φως, στο άγγιγμα, στον χώρο, στην γεύση και στις οσμές.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως αν ένα πρόσωπο παρουσιάζει τέτοιου είδους δυσκολίες, όπως αυτές που περιγράφονται πιο πάνω, δεν είναι απαραίτητο να έχει δυσπραξία. Αν όμως ένα άτομο εμφανίζει δυσκολίες αυτού του τύπου, για χρονικό διάστημα, επιβάλλεται η εξέτασή του από ειδικό για να διερευνηθεί η πιθανότητα εμφάνισης της δυσπραξίας
Το παρόν αποτελεί ελεύθερη μετάφραση από το National Center for Learning Disabilities.

Διαταραχή ελλειματικής προσοχής-Υπερκινητικότητα


Τι είναι η Υπερκινητικότητα;
Ο όρος αναφέρεται στην μεγάλη διάσπαση προσοχής και στην υπερδραστηριότητα. Τα υπερκινητικα παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση και κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία και συνήθως παρουσιάζουν εξελικτικές ανωμαλίες,δηλαδή:


καθυστέρηση στην ομιλία
αδεξιότητα στις κινήσεις
δυσκολία στην εκμάθηση ανάγνωσης
αντιληπτικές ανεπάρκειες
δυσκολία στην κατανόηση των σχημάτων και μορφών
αδυναμία προσανατολισμού στο χώρο.


ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ


Η διαταραχή αυτή είχε ονομασθεί παλιότεραελλάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία(Minimal Brain Dysfunction) και υπερκινητικό σύνδρομο.
Το βασικό χαρακτηριστικό της Διαταραχής(ΔΕΠΥ) είναι η απροσεξία και η υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα.
Για να μπει η διάγνωση θα πρέπει κάποια από τα συμπτώματα να έχουν εμφανιστεί πριν την ηλικία των 7 ετών και οι δυσκολίες που προκύπτουν από τη διαταραχή να είναι εμφανείς σε δύο τουλάχιστον περιβάλλοντα (π.χ. στο σπίτι και στο σχολείο).
Η κλινική εικόνα που δίνουν τα παραπάνω συμπτώματα ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία του ατόμου. Τα παιδιά 4-6 ετών:

τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη,
ψάχνουν τις τσάντες των επισκεπτών,
μιλούν συνέχεια,
βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους,
δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο,
σπάζουν και χάνουν τα παιγνίδια τους,
ανεβαίνουν στα έπιπλα,
δεν κάθονται σ' ένα μέρος,
κουνούν συνέχεια τα πόδια τους,
πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη,
κοιμούνται αργά,
ξυπνούν νωρίς,
γενικά εξαντλούν παντελώς τους γονείς τους.

Όταν τα παιδιά αυτά πάνε σχολείο:

δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους,
μοιάζουν αφηρημένα,
δεν ακούν τι λέει ο δάσκαλος,
σηκώνονται από τη θέση τους,
η προσοχή τους διασπάται με το παραμικρό,
δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τα μαθήματα τους,
ξεχνούν τα βιβλία τους και τα μολύβια τους,
απαντούν στον δάσκαλο χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους ή ΄χωρίς να ερωτηθούν,
διακόπτουν, δεν περιμένουν στη γραμμή για να μπουν στην τάξη,
δεν ακολουθούν τους κανόνες των παιγνιδιών όταν παίζουν με τα άλλα παιδιά.

Γενικά, τα σημεία της διαταραχής μπορεί να είναι ελάχιστα ως απόντα, όταν:
το άτομο βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο,
αντιμετωπίζει κάποια καινούρια κατάσταση,
ασχολείται με κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον,
διαντιδρά με ένα μόνο άτομο ή επιβραβεύεται συστηματικά για την καλή του συμπεριφορά.

Τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα. Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, τα συμπτώματα γίνονται λιγότερο εμφανή, ώστε στην εφηβεία η όλη απροσεξία/υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα παρουσιάζεται συνήθως σαν εξωτερική και εσωτερική ανησυχία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπτωματολογία επηρεάζει αρνητικά τη σχολική, κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα και απόδοση του ατόμου.




ΣΥΝΟΔΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ


Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή συχνά εμφανίζουν:

εκρήξεις θυμού
έντονη απαιτητικότητα
ανυπομονησία
ευμετάβλητο συναίσθημα
ισχυρογνωμοσύνη
έντονη πτώση του ηθικού
χαμηλή αυτοεκτίμηση
υφίστανται απόρριψη
χαμηλή επίδοση στα μαθήματα

Τα άτομα με Διαταραχή Ελαττωματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)είναι πιθανό να φοιτήσουνν λιγότερα χρόνια στο σχολείο και γενικά να υστερήσουν σχολικά και επαγγελματικά. Ο δείκτης νοημοσύνης (IQ)μπορεί να είναι χαμηλότερος στα άτομα με την διαταραχή αυτή.
Συχνά συνυπάρχουν:

Διαταραχή της Διαγωγής
Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή
Διαταραχές της Διάθεσης
Αγχώδεις Διαταραχές
Διαταραχές της Μάθησης
Διαταραχές της Επικοινωνίας.

Ακόμα, η Διαταραχή Ελαττωματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας μπορεί να προηγείται της εμφάνισης της Διαταραχής Tourette.


ΑΙΤΙΑ

Η αιτιολογία της διαταραχής βασικά είναι άγνωστη.Είναι γνωστό, όμως, ήδη ότι η Διαταραχή Ελαττωματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας φαίνεται να είναι πιο συχνή στους βιολογικούς συγγενείς πρώτου βαθμού παιδιών με τη διαταραχή και ότι οι Διαταραχές της Διάθεσης και οι Αγχώδεις Διαταραχές, οι Διαταραχές της Μάθησης, οι Διαταραχές Σχετιζόμενες Με Ουσίες και η Αντικοινωνική Διαταραχή της Προσωπικότητας μάλλον είναι πιο συχνές στους συγγενείς των παιδιών αυτών.
Ακόμα, διάφορες έρευνες αναφέρουν την ύπαρξη σε μερικά από τα άτομα με τη διαταραχή αυτή ιστορικού κακοποίησης ή παραμέλησης, λοιμώξεων (π.χ. εγκεφαλίτιδα), δηλητηρίασης από μόλυβδο, προγεννητικών (π.χ. χρήση ουσιών) ή περιγεννητικών (π.χ. χαμηλό βάρος στη γέννηση) προβλημάτων, μειωμένων μεταβολιτών νορεπινεφρίνης και ντοπαμίνης, ΗΕΓ ανωμαλιών.
Οι ψυχοκοινωνικές θεωρίες τονίζουν την αρνητική συμβολή του άγχους και της απειρίας των γονέων και της επικοινωνίας του άγχους αυτού και της αδυναμίας τους να εξασκήσουν έλεγχο της συμπεριφοράς στο παιδί.

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο επιπολασμός της διαταραχής υπολογίζεται στο 3% ως 5% στα παιδιά της σχολικής ηλικίας. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τον επιπολασμό στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή.
Η διαταραχή είναι πολύ πιο συχνή στα αγόρια απ' ότι στα κορίτσια και η συχνότητα ποικίλλει ανάλογα με το αν οι μελέτες αφορούν γενικό ή κλινικό πληθυσμό (από 4:1 ως 9:1).


Καταστάσεις με υπερκινητικότητα, που συγχέονται με ADHD.

Α. Πρωτοπαθείς Αναπτυξιακές διαταραχές

? Φυσιολογικές διακυμάνσεις ή υπερεκτίμηση "φυσιολογικής" υπερκινητικότητας
? Μαθησιακές δυσκολίες
? Γνωστικές διαταραχές? Διαταραχές έκφρασης λόγου
? Νοητική υστέρηση
Β. Δευτεροπαθείς
1. Οργανικές διαταραχές
? Αισθητηριακές διαταραχές
? Ενδοκρινικές διαταραχές
? Παρενέργειες φαρμάκων
? Επιληπτικές κρίσεις
? Εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο
? Σιδηροπενία
? Υποθρεψία
? Λοιμώξεις ή τραυματισμοί Κ.Ν.Σ.
? Νευρολογικές διαταραχές
? Νευροεκφυλιστικές καταστάσεις
? Λήψη ναρκωτικών ουσιών
2. Συναισθηματικές διαταραχές
? ¶γχος, κατάθλιψη
?Αυτισμός
? Αντιδραστικότητα και άλλες διαταραχές συμπεριφοράς
3. Περιβαλλοντικοί παράγοντες
? Δυσμενές οικογενειακό περιβάλλον
? Ακατάλληλο εκπαιδευτικό περιβάλλον
? Κακοποίηση του παιδιού





Πως αντιμετωπίζεται η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-Υπερκινητικότητας-(ΔΕΠΥ);

Επειδή δεν υπάρχει ίαση για την διαταραχή της ελλειμματικής προσοχής, οι γιατροί κουράρουν τα άτομα βοηθώντας τα να διαχειρίζονται τα συμπτώματα με περισσότερο αποτελεσματικό τρόπο


Και επειδή μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με την προσοχή, ενώ άλλοι έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα με την δραστηριότητα (υπερκινητικότητα), οι θεραπείες προσαρμόζονται ανάλογα με τα συμπτώματα του καθενός. Έτσι διαφορετικά άτομα με την διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας μπορεί να έχουν διαφορετικές θεραπείες.

Οι θεραπευτές συνήθως ακολουθούν ένα σύνθετο μοντέλο για την αντιμετώπιση της διαταραχής. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους για έναν ασθενή, όπως την φαρμακευτική αγωγή, την οικογενειακή και ατομική συμβουλευτική υποστήριξη και κάποιες τροποποιήσεις στο σχολικό τους πρόγραμμα, οι οποίες θα
δρομολογούν ατομικά στυλ μάθησης.

Είναι βέβαιο πως η ιατρική μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με ΔΕΠΥ βελτιώνοντας την δυνατότητά τους για εστίαση και διατήρηση της προσοχής, καθώς και μειώνοντας τον αυθορμητισμό τους, αν υπάρχει και υπερκινητικότητα.

Τα άτομα με τα διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα συνηθίζουν να παίρνουν φάρμακα αρκετές φορές την ημέρα, αλλά τώρα υπάρχουν κάποια που μπορεί να τα παίρνει κανείς μια φορά την ημέρα, το πρωί. Οι επιστήμονες εργάζονται συνεχώς για να δημιουργήσουν νέες θεραπείες για την αντιμετώπιση της διαταραχής.

Μπορείς να συζητάς τις επιλογές για θεραπεία με τον γιατρό σου, αλλά πάντα θα ακολουθείς τις οδηγίες του, σχετικά με τις δόσεις των φαρμάκων. Αν ακολουθείς κάποια αγωγή από τότε που ήσουν παιδί, ο γιατρός σου πιθανά θα ρυθμίσει την αγωγή αυτή, ανάλογα με τις αλλαγές στα συμπτώματά σου, καθώς μεγαλώνεις.


Η οικογενειακή συμβουλευτική στήριξη βοηθά στην αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ επειδή κρατά ενήμερους τους γονείς και ακόμη υποδεικνύει τρόπους, με τους οποίους μπορούν να δουλέψουν με τα παιδιά τους και να τα βοηθήσουν. Επιπλένον η συμβουλευτική στήριξη βοηθά στην βελτίωση της επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια και στην επίλυση προβλημάτων, που προκύπτουν ανάμεσα στους έφηβους και στους γονείς τους, στο σπίτι.

Η ατομική συμβουλευτική υποστήριξη βοηθά τους έφηβους με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα να καταλάβουν καλύτερα την συμπεριφορά τους και να μάθουν δεξιότητες αντιμετώπισης της διαταραχής. Μερικές φορές, αρκετοί από τους νεαρούς με ΔΕΠΥ δουλεύουν μαζί σε θεραπευτική ομάδα (group therapy), όπου δέχονται βοήθεια ασχολούμενοι με μεθόδους αντιστάθμισης των δυσκολιών που δημιουργεί η ΔΕΠΥ και έχοντας καλύτερες σχέσεις με τους άλλους, αν αυτό ήταν ένα πρόβλημα.

Και το σχολείο ακόμη εμπλέκεται στο να βοηθήσει τους μαθητές με ΔΕΠΥ- περισσότερο δημιουργώντας ένα πλάνο διδασκαλίας που θα είναι το σωστό για τον κάθε νέο και κάνοντας αλλαγές που επιτρέπουν την μάθηση με τρόπο που ταιριάζει καλύτερα σΆ αυτά τα παιδιά.


Τα άτομα με την διαταραχή μπορεί να έχουν και άλλα προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος ή μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσλεξία, που απαιτούν αντιμετώπιση. Μπορεί ακόμη να βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο οι καπνιστές, όταν παίρνουν φάρμακα, ειδικά αν η ΔΕΠΥ δεν έχει αντιμετωπισθεί κατάλληλα.
Για όλους αυτούς τους λόγους σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση της Διαταραχής ελλειμματικής προσοχής -Υπερκινητικότητας είναι ένα κρίσιμο σημείο.



πηγή: http://www.kidshealth.org/

Υπερκινητικότητα:Απλές συμπεριφορικές παρεμβάσεις

Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (ADHD) μπορεί να χρειαστούν βοήθεια στην οργάνωση. Επομένως:

Προγραμματίστε το κάθε τι: Έχετε την ίδια ρουτίνα κάθε ημέρα, από το πρωινό ξύπνημα μέχρι το βραδινό ύπνο. Το πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει και τα καθήκοντα του μαθητή μέσα στο σπίτι αλλά και το χρόνο για παιχνίδι (και έξω από το σπίτι αλλά και μέσα στο σπίτι, όπως τα παιχνίδια στον υπολογιστή).

Έχετε το πρόγραμμα ...

στο ψυγείο ή σε ένα πίνακα ανακοινώσεων στην κουζίνα.

Εάν μια αλλαγή προγράμματος πρέπει να γίνει, το κάνετε όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Οργανώστε τα αναγκαία καθημερινά στοιχεία: Έχετε μια θέση για όλα και κρατήστε τα όλα στη θέση τους. Αυτό περιλαμβάνει τα ρούχα, τα σακίδια της πλάτης και τα πράγματα του σχολείου.

Οργανωθείτε μέσα από καθήκοντα και σημειώσεις:

Τονίστε την σημασία της καταγραφής των καθηκόντων και φέρτε στο σπίτι βιβλία.

Τα παιδιά με Διαταραχή ελλειματικής προσοχής-Υπερκινητικότητας (ADHD) χρειάζονται τους συνεπείς κανόνες που μπορούν να καταλάβουν και να ακολουθήσουν. Εάν οι κανόνες ακολουθούνται, δώστε μικρές ανταμοιβές. Τα υπερκινητικά παιδιά (ADHD) λαμβάνουν συχνά κριτική και γι'αυτό την περιμένουν. Ψάξτε την καλή συμπεριφορά και εγκωμιάστε τη.

πηγή: NIMH

Υπερκινητικότητα και μητρική στοργή!

Η μητρική στοργή και θαλπωρή σχετίζεται με τα χαμηλά ποσοστά εμφάνισης της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας ανάμεσα στους διδύμους χαμηλού βάρους κατά τη γέννηση, [The Journal of Counseling and ClinicalPsychology (Vol. 72, No. 2)].
Σε σχετική μελέτη οι ερευνητές βρήκαν σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ του βάρους κατά τη γέννηση και της μητρικής στοργής στην πρόβλεψη (ότι δηλ. αργότερα) οι μητέρες και οι δάσκαλοι θα ανέφεραν πως τα παιδιά εμφάνιζαν υπερκινητικότητα...

( Terrie Moffitt, PhD, a professor of psychology at King's College in London and the University of Wisconsin-Madison).
Η μελέτη πλαισιώθηκε από παρατηρήσεις σε μακροχρόνια προβλήματα με την υπερκινητικότητακαι το νοητικό έλλειμμα μεταξύ ορφανών παιδιών-Ρουμάνικης καταγωγής- τα οποία όμως είχαν υιοθετηθεί από Αγγλικές οικογένειες.
Ο ψυχίατρος Sir Michael Rutter, MD,(Institute of Psychiatry in London) διατύπωσε ότι η στέρηση της θαλπωρής στο ορφανοτροφείο θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας κλειδί σε αυτό το εύρημα.
Η Moffitt και η ομάδα της επιδίωξε να διερευνήσει αυτόν τον ισχυρισμό και ανέφερε πως:
«Εμείς απλά σταθμίσαμε από άλλες μελέτες, ότι η θαλπωρή είναι ένας καλός δείκτης της επένδυσης των γονέων στην ανατροφή του παιδιού τους και μπορεί να γίνει ένας παράγοντας που θα μπορεί να προλάβει την υπερκινητικότητα και το νοητικό έλλειμμα στα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο, όπως εκείνα που γεννιούνται με μικρό βάρος».
Τα χαμηλού βάρους κατά τη γέννηση παιδιά, τα οποία είχαν δεχθεί περισσότερη ζεστασιά, (και είχαν βιώσει) σχέσεις αγάπης με τις μητέρες ήταν λιγότερο πιθανό να περιγραφούν ωςυπερκινητικά παιδιά από γονείς και δασκάλους, ένα εύρημα που συσχετίζεται (με το γεγονός) πως μπορεί τα υψηλά επίπεδα ζεστασιάς προφυλάσουν μερικά παιδιά από κακή συμπεριφορά. Επιπλέον, χαμηλά επίπεδα θαλπωρής φαίνεται να επιτείνουν τα συμπεριφορικά προβλήματα που συνδέονται με το χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση.


πηγή:APA ONLINE

ΔΕΠΥ: Επιδράσεις στις σχέσεις των παιδιών

Η διαταραχή της ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας είναι δυνατό να έχει πολλές επιδράσεις στην ανάπτυξη του παιδιού. Μπορεί να δυσκολέψει πάρα πολύ την δημιουργία φιλίας στην παιδική ηλικία ή την συναναστροφή με συνομιλήκους.
Αυτές οι σχέσεις συνεισφέρουν στην άμεση ευτυχία του παιδιού και είναι ένας σημαντικός παράγοντας μακροπρόθεσμα στην ανάπτυξή του.Οι ερευνητές συστήνουν ότι τα παιδιά με δυσκολία στις σχέσεις τους, για παράδειγμα, διώχνονται από τους συνομήλικούς τους ή δεν έχουν στενούς φίλους. Σε μερικές περιπτώσεις, αυτά τα παιδιά μπορεί να βρίσκονται σε ομάδα υψηλού κινδύνου για άγχος, συμπεριφορικά και συναισθηματικά προβλήματα, παθολογική χρήση φαρμάκων και εγκληματικότητα, ως έφηβοι.
Οι γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν ότι τα παιδιά τους παίζουν με ομάδες φίλων ή εμπλέκονται σε δραστηριότητες μετά το σχολείο(*) και οι μισοί από αυτούς είναι πιθανό να αναφέρουν πως το παιδί τους έχει πολλούς καλούς φίλους. Οι γονείς των παιδιών με ΔΕΠΥ είναι πιθανό κατά το διπλάσιο από ότι οι άλλοι γονείς να αναφέρουν ότι το παιδί τους πιέζεται ή ότι έχει πρόβλημα να παραμείνει ήρεμο για αρκετή ώρα με τα άλλα παιδιά

Πως παρεμβαίνει η ΔΕΠΥ στις σχέσεις με τους συνομηλίκους;

Το πώς συνεισφέρει η ΔΕΠΥ στην δημιουργία προβλημάτων με τον κοινωνικό περίγυρο δεν είναι πλήρως κατανοητό. Διάφορες μελέτες βρήκαν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τη μειωμένη προσοχή είναι δυνατό να γίνονται αντιληπτά ως ντροπαλά ή ακοινώνητα από τους συνομηλίκους τους. Η έρευνα επισημαίνει ότι η επιθετική συμπεριφορά των παιδιών με συμπτώματα παρορμητικότητας/υπερκινητικότητας μπορεί να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην απόρριψη εκ μέρους των συνομηλίκων. Επιπρόσθετα, άλλες συμπεριφορικές διαταραχές συμβαίνουν συχνά μαζί με την ΔΕΠΥ. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ και άλλες διαταραχές εμφανίζονται να αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την εξασθένηση των σχέσεων τους με του συνομηλίκους.

Το να έχει ένα πρόσωπο ΔΕΠΥ δεν σημαίνει πως πρέπει να έχει και κακές σχέσεις με τους συνομηλίκους του.

Ο κάθε ένας που έχει ΔΕΠΥ δεν σημαίνει πως αντιμετωπίζει δυσκολία στο να τα πηγαίνει καλά με τους άλλους. Σε αυτούς όμως που έχουν πρόβλημα υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να βελτιώσουν τις σχέσεις του προσώπου με τους συνομηλίκους του. Όσο νωρίτερα σημειωθούν οι δυσκολίες του παιδιού, τόσο πιο επιτυχής θα είναι η παρέμβαση.Μολονότι οι ερευνητές δεν έχουν εξασφαλίσει οριστικές απαντήσεις, οι γονείς καθώς βοηθούν τα παιδιά τους να χτίσουν και να δυναμώσουν τις σχέσεις τους με τους συνομηλίκους, ας λάβουν υπόψη τους κάποια πράγματα:

Την αναγνώριση της σημαντικότητας την υγιούς σχέσης για τα παιδιά. Αυτές οι σχέσεις μπορεί να γίνουν ακριβώς τόσο σημαντικές όσο οι βαθμοί για την σχολική επιτυχία.
Διατηρήστε την επικοινωνία με ανθρώπους, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του παιδιού σας (όπως οι δάσκαλοι, οι σχολικοί σύμβουλοι, οι αρχηγοί των δραστηριοτήτων για μετά το σχολείο κλπ.). Να ενημερώνεστε για την κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού σας στην κοινότητα και στους σχολικούς κανονισμούς ( το πόσο δηλ. κοινωνικοποιείται και προσαρμόζεται στους κανονισμούς).
Εμπλέξτε το παιδί σας σε δραστηριότητες μαζί με άλλα παιδιά. Επικοινωνήστε με γονείς, προπονητές, με όσους ενήλικες έχουν σχέση είτε αν υπάρξει βελτίωση, είτε αν δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα.
(*) Οι μετα-σχολικές δραστηριότητες είναι προγράμματα που διοργανώνονται από τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

πηγή: Centers for Disease Control and Prevention
Δεν υπάρχουν αναρτήσεις.
Δεν υπάρχουν αναρτήσεις.